یکی از معضلات و نیازهای اساسی برای ورزشکاران انتخاب کفش مناسب برای تمرین، دویدن و پیاده‌روی است.
همچنین در این مقاله فیتیتو به ارائه اطلاعاتی در رابطه با ارتباط کفش مناسب برای پیاده روی و ورزش و همچنین کفش با شیوع انواع آسیب‌های احتمالی پرداخته است.
اهمیت کفش در دویدن
از آنجایی که دویدن یک ورزش نسبتاً ساده است، دوندگان بیشتر از اکثر ورزشکاران روی کفش‌های خود تمرکز می‌کنند.
ما اغلب در مورد کفش‌ها طوری صحبت می‌کنیم که انگار حداقل به اندازه ما مسئول دویدن ما هستند، از جمله «به خاطر این کفش‌ها آسیب دیدم».
در واقع، در یک مطالعه در مورد دیدگاه‌های دوندگان در سال ۲۰۱۴ در مورد آنچه باعث آسیب می‌شود، «پوشیدن کفش نامناسب» یکی از محبوب‌ترین پاسخ‌ها بود (۱).
در حالی که شواهد قابل قبولی وجود دارد مبنی بر اینکه بیشتر دوندگان می‌توانند با انواع خاصی از کفش‌ها سریع‌تر حرکت کنند، اطمینان بسیار کمتری در مورد رابطه بین کفش‌های دویدن و آسیب‌دیدگی وجود دارد.
در زیر خلاصه‌ای از آنچه می‌دانیم در مورد اینکه آیا کفش باعث آسیب می‌شود یا از آن جلوگیری می‌کند، آورده شده است.
کفش‌ها را جزئی از یک برنامه در نظر بگیرید، نه درمان‌کننده یا قربانی.
دویدن بخش مهمی از هر ورزشی است و کفش نیز باید جزئی از یک برنامه تمرینی در نظر گرفته شود.
ویژگی‌های کفش و آسیب‌های مرتبط
اکثر کارشناسان در مورد نقش کفش در آسیب‌دیدگی با دوندگان مخالف هستند. بررسی سال ۲۰۲۰ در مجله آموزش ورزشی به بررسی چهار دهه تحقیق در مورد کفش و آسیب پرداخته است. نتیجه‌گیری شد که “کفش باعث آسیب نمی‌شود (۲).
این نتیجه‌گیری ممکن است بعید به نظر برسد. اما، همانطور که دو فیزیوتراپ پیشرو در دویدن در مجله British Journal of Sports Medicine در سال ۲۰۱۸ نوشتند، اشتباهات منطقی زیربنای بسیاری از باورها در مورد کفش و آسیب است.
برای مثال، بسیاری از دونده‌ها این موضوع را مسلم می‌دانند که کفش‌های با بالشتک بیشتر«محافظت‌کننده‌تر» هستند، در حالی که برخی دیگر تصور می‌کنند که دویدن با کفش‌های مینیمالیستی منجر به آسیب‌های کمتری می‌شود، زیرا به شما امکان می‌دهند «طبیعی‌تر» بدوید. هیچ یک از این ایده‌ها با شواهد پشتیبانی نمی‌شوند (۳).
یک جستجوی متون گسترده هیچ مدرکی برای حمایت از روش رایج تطبیق درجه ثبات کفش با نوع پای دونده پیدا نکرد. برای مثال، محققان برای دوندگان با کف پای صاف، پشتیبانی از تجویز ویژگی‌های معمولی کنترل حرکت مانند ستون‌های محکم روی پاشنه داخلی را پیدا نکردند (۴).
مطالعاتی که شامل بیش از ۷۰۰۰ سرباز استخدام شده بود، تفاوتی در میزان آسیب دیدگی زمانی که نوع کفش به طور تصادفی اختصاص داده شد در مقایسه با زمانی که کفش بر اساس ارتفاع قوس داده می شد، نشان نداد.
به این معنی که مطالعات بر اساس انتخاب کفش بر اساس به اصطلاح «آزمون مرطوب» بحث می‌کنند، که خواستار قرار دادن افراد با قوس بلند در کفش‌های انعطاف‌پذیر، افراد با قوس متوسط در کفش‌های خنثی و افراد با کف پای صاف در کفش‌های پایدار است (۵).
یک مطالعه پنج ماهه تفاوت معناداری را در میزان آسیب دیدگی در دوندگانی که کفش‌هایی با کف میانی نرم‌تر می‌پوشند در مقایسه با کفش‌هایی با کف میانی که ۱۵ درصد سفت‌تر بود، نشان نداد (۶).
در یک مطالعه شش ماهه، میزان آسیب کلی در بین دوندگانی که با کفش‌هایی با ۱۰ میلی‌متر افت پاشنه تا نوک پا، ۶ میلی‌متر افت پاشنه تا پنجه، یا ۰ میلی‌متر کفش‌های پاشنه به پنجه اختصاص داده شده بودند، مشابه بود. افتادن انگشت پا، افت پاشنه تا نوک کفش به تفاوت قد کفش در پاشنه و ارتفاع کفش در جلو پا است.
یک تئوری این است که افتادن بالاتر از پاشنه تا پنجه در برابر آسیب “محافظت کننده” است، در حالی که برخی دیگر ادعا می‌کنند که کفش‌های کم یا صفر میزان آسیب را کاهش می‌دهند زیرا راه رفتن “طبیعی” تر را تشویق می‌کنند (۷).
شواهدی مبنی بر اینکه کفش‌ها از آسیب‌دیدگی جلوگیری می‌کنند حتی باریک‌تر از کفش‌هایی است که باعث آسیب می‌شوند. شرکت‌های کفش عمدتاً از ادعاهای صریح در مورد پیشگیری از آسیب اجتناب می‌کنند.
نایک در نحوه ارائه نتایج مطالعه‌ای که سفارش داده بود در مقایسه Infinity React Run خود با Air Zoom Structure 22 خود دقت کرد.
این شرکت گزارش داد که در طول مطالعه ۱۲ هفته ای، دوندگان در Infinity React 52 درصد کمتر از آنها آسیب دیدند. در ساختارها نایک نگفت: «این کفش خطر آسیب دیدگی شما را به نصف کاهش می‌دهد». (و همچنین به این موضوع توجه نکردند که آیا سازه ها خطر آسیب دیدگی دوندگان را افزایش می دهد یا خیر!) (۸).
نتایج مربوط به مطالعات نشان می‌دهد کفش عامل اصلی آسیب‌های ورزشی نیست هر چند ممکن است ریسک ایجاد آسیب را افزایش دهد.
بهترین کفش‌های دویدن در حال حاضر
تمام تحقیقات انجام شده در مورد کفش های دویدن و آسیب نتیجه‌گیری خود را بر اساس یافته‌های کلی در میان شرکت کنندگان در مطالعه است. البته چیزی که به آن اهمیت می‌دهید موقعیت منحصر به فرد شماست.
نمی‌توان انکار کرد که برخی از کفش‌ها برای دوندگان فردی بهتر هستند. به عنوان مثال، تحقیقی که در سال ۲۰۱۶ در مجله پزشکی ورزشی بریتانیا منتشر شد، نشان داد که دوندگان با پای پرانتزی که کفش‌های کنترل حرکتی می‌پوشیدند نسبت به دوندگان پرتابی که کفش‌های خنثی در طول مطالعه شش ماهه می‌پوشیدند، آسیب‌های کمتری داشتند (۹).
این مطالعه لزوماً با تحقیقی که در مورد استخدام‌کنندگان نظامی ذکر شد در تضاد نیست. مطالعه استخدام‌شده‌های نظامی نشان داد که انتساب دوندگان به کفش‌های کنترل حرکت بر اساس ارتفاع قوس آنها بی‌اساس است.
مطالعه مجله British Journal of Sports Medicine دقیق‌تر بود و به بررسی عملکرد پای دوندگان هنگام دویدن به جای ایستادن پرداخت. یکی دیگر از محدودیت‌های مطالعات در مورد کفش های دویدن و آسیب این است که آنها تمایل دارند بر روی یک جنبه از طراحی کفش تمرکز کنند، مانند افتادن پاشنه تا نوک پا. اما هر کفشی دارای چندین ویژگی است. یک کفش با بالشتک ضخیم می‌تواند به اندازه یک مدل پایین‌تر و سفت تر باشد.
دو کفش می‌توانند استحکام زیره میانی مشابهی داشته باشند، اما از نظر عرض، ارتفاع و افت بسیار متفاوت هستند.
نتایج مربوط به مطالعات نشان می‌دهد انتخاب کفش با توجه به ویژگی‌های فردی دارای اهمیت است. به عنوان مثال کفش انتخاب شده توسط فردی با پای معمولی و فردی با پاهای پرانتزی با یکدیگر متفاوت بوده و باید در انتخاب کفش به این موارد توجه شود.
وقتی کفش‌های بیشتر بهتر هستند
به نظر می‌رسد شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد یکی از تمرین‌های کفش و آسیب، چرخش بین مدل‌های مختلف است.
در اولین تحقیقی که در نوع خود در سال ۲۰۱۳ منتشر شد، دوندگانی که مسافت پیموده شده خود را بین چند مدل کفش تقسیم کردند، در طول مطالعه ۲۲ هفته ای ۳۹ درصد کمتر از دوندگانی که همیشه یا تقریباً همیشه یک کفش می‌پوشیدند، آسیب دیدند (۱۰).
دلیل واقعی آسیب چیست؟
نویسندگان بررسی ادبیات سال ۲۰۲۰ که در ابتدای این مقاله ذکر شد، این پیام کلیدی را در نظر گرفتند:
لباس‌ها آسیبی ایجاد نمی‌کنند، اما می‌توانند بار تمرینی خارجی را که یک دونده می‌تواند قبل از آسیب دیدگی تحمل کند، تغییر دهد.
به عبارت دیگر، کفش‌ها را نه به‌عنوان داروی درمان یا علت آسیب‌هایتان، بلکه به عنوان بخشی از یک رویکرد کلی برای جلوگیری از آسیب‌دیدگی در نظر بگیرید.
بیشتر آسیب‌های دویدن ناشی از فشار کم و مکرر است که در نهایت قسمتی از بدن را از نقطه شکست خود عبور می‌دهد. پیدا کردن کفش‌هایی که به شما کمک می‌کنند با بهترین فرم بدوید، یک شروع است، زیرا انجام این کار به این معنی است که چگونه نیروهای ضربه‌ای را جذب می‌کنید با آنچه بدن شما برای آن مناسب‌تر است، مطابقت دارد.
چرخش بین مدل‌های مختلف کفش باید به معنای تنوع بیشتر در نحوه توزیع آن نیروهای ضربه باشد. اما کفش تنها بخشی از راه حل است.
همانطور که محققان چرخش کفش خاطرنشان می‌کنند، تمرین متقابل راه دیگری برای تغییر استرس‌های وارد بر بدن شما است. همینطور دویدن بر روی انواع مختلف سطوح، دویدن با سرعت های مختلف، تغییر توپوگرافی و تنوع روزانه در فاصله و شدت.
این اصول اولیه مربوط به نیروهای ضربه ای متفاوت در دویدن است. فکر کنید که آنها فشار وارده بر بدن شما را کاهش می‌دهند.
دومین راه اصلی برای کاهش خطر آسیب، این است که بدن خود را بهتر در برابر این فشار تحمل کنید. این از تمرینات قدرتی، الگوهای حرکتی خوب، رژیم غذایی خوب و خواب کافی ناشی می‌شود.
به صورتی کلی نتایج مطالعات نشان داده نوع لباس ورزشی در احتمال ایجاد آسیب موثر نیست اما انتخاب انواع متفاوت کفش‌ها و استفاده چرخشی از آنها ممکن است خطر ایجاد آسیب را در ورزشکاران کاهش دهد
برای ارسال دیدگاه باید عضو سایت باشید ورود