هورمون‌ها مولکول‌هایی در بدن هستند که با دادن پیام‌های، در بسیاری از جنبه‌های سلامتی شما نقش دارند. غدد خاصی در بدن شما از جمله غده هیپوفیز، تیروئید، پاراتیروئید و غدد فوق کلیوی هورمون‌ها را در خون ترشح می‌کنند و از آنجا به بافت‌ها و اندام‌ها می‌روند.
هورمون‌ها تقریباً در هر جنبه‌ای از سلامتی از جمله عملکرد جنسی، رشد و تکامل، خلق و خو، اشتها و متابولیسم نقش دارند. به همین دلیل، زمانی که بدن شما هورمونی را خیلی کم یا بیش از حد آزاد می‌کند اختلالات هورمونی می‌تواند به طور قابل توجهی بر سلامتی از جمله وزن بدن تأثیر بگذارد (1).
فیتیتو در این مقاله چگونگی تاثیر هورمون‌ها بر وزن را توضیح می‌دهد.
هورمون‌ها در سیری و گرسنگی نقش دارند
هورمون‌ها اشتهای شما را تنظیم می‌کنند تا به بدن شما در حفظ سطح انرژی کمک کنند. برخی از هورمون‌ها گرسنگی را تحریک می‌کنند. برخی دیگر به شما سیگنال می‌دهند که به اندازه کافی غذا خورده‌اید و از دریافت غذا جلوگیری می‌کنند.
عدم تعادل در هورمون‌های دخیل در کنترل اشتها ممکن است منجر به افزایش وزن یا کاهش وزن شود.
هورمون‌های گرسنگی
هنگامی که بدن شما به غذا نیاز دارد، یک سری مراحل در سیستم غدد درون ریز و عصبی برای تحریک مصرف غذا انجام می‌شود. به عنوان مثال، چرخه‌ای از انقباضات درگیر در ایجاد گرسنگی معروف به مجموعه حرکتی مهاجرت (the migrating motor complex) توسط هورمون‌های گوارشی، از جمله موتیلین (motilin) تحریک می‌شود (2).
در اینجا تجزیه و تحلیل برخی از هورمون‌های اصلی و همچنین سایر ترکیبات دخیل در تحریک اشتها آمده است:
- گرلین. گرلین به عنوان "هورمون گرسنگی" شناخته می‌شود و هیپوتالاموس، ناحیه‌ای از مغز که مسئول گرسنگی است را تحریک می‌کند. گرلین علاوه بر افزایش مصرف غذا، در چرخه خواب و بیداری، متابولیسم گلوکز و غیره نیز نقش دارد (3).
- موتیلین. موتیلین هورمونی است که در روده کوچک تولید می‌شود. هنگامی که در حالت ناشتا هستید، موتیلین باعث انقباضات روده‌ای می‌شود و به مغز سیگنال می‌دهد که شما به غذا نیاز دارید (4،5،6).
- نوروپپتاید NPY. یک پپتاید با زنجیره کوتاهی از اسیدهای آمینه است که توسط مغز برای تحریک مصرف غذا آزاد می‌شود. تولید و آزادسازی NPY توسط هورمون‌هایی از جمله گرلین و لپتین تنظیم می‌شود (7،8).
- پروتئین مرتبط با آگوتی (AgRp). AgRp پپتید دیگری است که توسط مغز تولید می شود. تولید آن توسط گرلین تحریک می شود و برای افزایش مصرف غذا کار می کند (منبع مورد اعتماد، منبع 8).
هورمون های سیری (سیری).
برخی از هورمون‌های اصلی که باعث سیری و کاهش مصرف غذا می‌شوند، به شرح زیر است:
کوله سیستوکینین (CCK). CCK هورمونی است که توسط سلول های روده کوچک در پاسخ به مواد مغذی مجرا، به ویژه چربی و پروتئین ترشح می شود. با تحریک مراکز سیری در مغز، مصرف غذا را کاهش می دهد و باعث انقباض کیسه صفرا و ترشحات پانکراس می شود که برای هضم لازم است (منبع معتبر 9).
پپتید 1 شبه گلوکاگون (GLP-1). GLP-1 توسط سلول های روده در پاسخ به مصرف مواد مغذی تولید می شود. GLP-1 تخلیه معده را کند می کند و با مغز برای کاهش مصرف غذا و افزایش سیری در تعامل است (منبع معتبر 10).
پپتید پانکراس YY (پپتید YY). پپتید YY هورمون دیگری است که در روده کوچک ساخته می شود. این ماده در پاسخ به خوردن غذا آزاد می شود و به گیرنده های مغز متصل می شود و اشتها را کاهش می دهد. همچنین حرکت غذا را از طریق دستگاه گوارش کند می کند (منبع معتبر 11).
لپتین لپتین هورمونی است که توسط سلول های چربی و سایر قسمت های بدن ترشح می شود. در درجه اول به عنوان یک هورمون سیری شناخته می شود. لپتین پپتیدهای محرک گرسنگی NPY و AgRp را مهار می کند و پپتیدهای محرک سیری را تحریک می کند که منجر به کاهش اشتها می شود (منبع مورد اعتماد).
انسولین انسولین هورمونی است که پانکراس ترشح می کند. نقش مهمی در تنظیم قند خون و تعادل انرژی دارد. سطح انسولین بعد از غذا افزایش می یابد. انسولین برای کاهش مصرف غذا با مغز تعامل دارد (منبع مورد اعتماد 7).
اوبستاتین. اوبستاتین هورمونی با اثر سرکوب کننده اشتها است. با اثرات گرسنگی گرلین مخالف است. با این حال، دانشمندان هنوز در حال مطالعه ابستاتین هستند و تحقیقات بیشتری در مورد اثرات آن بر گرسنگی و سیری مورد نیاز است (10 منبع معتبر، 12 منبع معتبر، 13 منبع معتبر).
این لیست کامل نیست. مواد دیگری نیز در کنترل اشتها نقش دارند، از جمله پپتید نسفاتین-1 و هورمون اکسینتومودولین (14 منبع معتبر، 15 منبع معتبر).
خلاصه
سیگنال دهی گرسنگی و سیری (سیری) فرآیندهای پیچیده ای هستند که بسیاری از سیستم
برای ارسال دیدگاه باید عضو سایت باشید ورود